'Vanaf 1698 verschijnen er zo'n dertig jaar lang uitgaven van de Schimp- en hekeldigten uit verscheide poeten, gevolgt na [...] Juvenalis, en Quevedo, &c. Ze verschijnen bij Tyme van Nes te Hoorn. Achter dit adres ziet men wel Timotheus ten Hoorn uit de Amsterdamse Nes. Dat kan niet voor alle edities gelden, want Ten Hoorn overlijdt in 1715. Hij publiceerde wel onder verschillende gefingeerde uitgeversadressen (...). Het werk had duidelijk enig succes; vermoedelijk vanwege de raillerende inhoud. Personen en situaties zijn duidelijk herkenbaar. Jan van Hoogstraten (1662-1736) wordt wel als de auteur opgevoerd. In de dertig succesjaren verandert de inhoud van de verschillende uitgaven, of wordt aangevuld.' Letteroefeningen. In DBNL staat een artikel van Frank Peeters over de drukker Tyme van Nes 'Janus', zo noemt Lambert Bidloo Jan van Hoogstraten (1662-1736) (jongere broer van de geleerde David) in zijn Panpoëticon Batavûm, de poëet met de twee gezichten. Het goede gezicht, aldus Bidloo, toont hem als dichter van stichtelijke verzen, zoals De Kruisheld (1712), een epos over de apostel Paulus, en de Zegepraal der Goddelijke liefde (1709), een bundel vrome zangen en zinnebeelden. Daarin alleen aardt Jan naar zijn vader François, oordeelt Bidloo terecht. Het kwade gezicht echter toont de meedogenloze satiricus achter een verzameling Schimp- en Hekeldigten (1698, 1707), venijnig, kwetsend, tot karaktermoord toe'.