GUÉNÉE, A.
Brieven van eenige Portugeesche en Hoogduitsche Jooden aan den heer de Voltaire. Benevens oordeelkundige aanmerkingen; in welke de mosaische godsdienst, door den Heer de Voltaire, in verscheidene zyner werken, openlyk aangerand en in een bespottelyk licht gesteld, voortreffelyk verdeedigd wordt. Naar de tweede, derde, vierde en vijfde uitgave, uit het Fransch vertaald. En: Aanhangzel op de eerste uitgave van het eerste deel der brieven van eenige Portugeesche en Hoogduitsche jooden, aan de Heer de Voltaire. Bestaande in brieven, byvoegzels, invullingen, aanteekeningen, enz. zo als dezelve in den tweeden druk van dat deel gevonden worden.
Amsterdam, Yntema en Tieboel, 1770-1782.
4 delen in 3 banden. Halfleer. 8°. [VI], 409 (13), [XVI] [IV], 96, [VIII], 544 (8), [XXII], 437 (7), 210 (8). *onderzijde ruggen licht beschadigd; bibliotheekstempel op titelpagina's*
Er is eigenlijk sprake van 5 delen in 3 banden, aangezien zowel deel 1 als deel 3 twee werken met afzonderlijke titelpagina's bevatten.
De Brieven vormen een vertaling (door I. de Pinto?) van Ant. Guénée. Lettre de quelques Juifs Portugais et Allemands à M. de Voltaire, avec des Réflexions Critques etc. Lissabon (Parijs), 1769 (eerste editie; er volgden (herziene) nadrukken in 1772, 1776, 1805, 1815, 1817).
Antoine Guénée, Étampes 1717 - Fontainebleau, 1803. Professeur d'eloquence au collège du Plessis á Paris 1741-1762, chanoine d' Orléans, membre de l' Académie des Inscriptions 1778.
A. Cioranescu. Bibliographie de la littérature Française du dix-huitième siècle, 2, 32866.
J.J. van Doorninck. Bibliotheek van Nederlandsche anonymen en pseudoniemen, p. 95 (914). Noemt J. (I!) de Pinto (ten onrechte) als schrijver van de Brieven. In de Brieven vindt men een vertaling van Isaac de Pintos Apologie pour la Nation Juive, ou Réflexions critiques sur le premier chapitre du VIIe tome des Oeuvres de M. de Voltaire au sujet des Juifs. Amsterdam & Parijs, 1762. Dit werk van De Pinto werd herdrukt in het werk van Ant. Guénée en van daaruit vertaald in het Nederlands.
Voltaire had in het gewraakte hoofdstuk de joden hebzuchtig, losbandig en bijgelovig genoemd, kwalificaties die De Pinto bestreed onder verwijzing naar maatschappelijke oorzaken voor het gedrag van niet de sefardische maar de asjkenazische joden. (...) De Réflexions critiques, waar Voltaire minzaam op antwoordde, luidde de publicistische carrière van De Pinto in (...). In 1766 publiceerde De Pinto een antwoord op de in twee recensies geuite kritiek met betrekking tot de pro-sefardische strekking van zijn Réflexions critiques.
I.J.A. Nijenhuis, Isaac de Pinto (1717-1787). Een joodse philosophe, pp. 18, 20, 177. Vermeldt in de literatuurlijst niet dat I. de Pinto de vertaler is van de Brieven.
In de NCC wordt De Pinto wel als vertaler opgevoerd.
Encyclopaedia Judaica, 16, pp. 220-221. Hier vindt men een kleine literatuurlijst m.b.t. Voltaires houding t.a.v. het jodendom.
Ook: G. Bengesco. Voltaire. Bibliographie de ses oeuvres.
Uitvoerige informatie over I. De Pinto: NNBW, 6, pp. 1142-1128
Ook in: Encyclopaedia Judaica, 13, pp. 553-554
Boeknummer 2796 € 275.00